فعالیت استعاری

خلاقیت ، به وسیله ی فعالیت استعاری در الگوی بدیعه پردازی ، تبدیل به فرایندی آگاهانه می شود .

استعاره ارتباطی از شباهت ، مقایسه ی یک چیز یانظر با چیز یا نظر دیگر و استفاده از یکی به جای دیگری به وجود می آورد . فرایند خلاقیت در خلال این جایگزینی ها صورت می گیرد .

روش های بدیعه پردازی بااستفاده از فعالیت استعاری برای آن تدوین یافته اند تا ساختی به وجود آورند که اشخاص به وسیله ی آن بتوانند خود را برای ایجاد تخیل و بصیرت در فعالیت های روزانه رها سازند .

سه نوع قیاس به عنوان پایه برای تمرین های بدیعه پردازی

1-  قیاس شخصی : اساس قیاس شخصی بر مشغولیت همدلی است . قیاس شخصی نیاز دارد که فردی که خود را به داخل فضا یا شئی دیگر انتقال می دهد از وجود خویشتن خالی شود .

                                  الف) توصیف اول شخص از حقایق : شخص فهرستی از حقایقی

                                   که خوب شناخته شده است را بیان می دارد .

                              ب) همانند سازی اول شخص توام با عواطف : شخص عواطف

چهار سطح اشتغال              معمولی را بیان می کند ولی فاقد بینشی جدید است .

 در قیاس شخصی           ج) همدلی در همانند سازی با موجودی زنده : شاگرد به طور                                                                                                                                                                                                                             

                                                     عاطفی و حرکتی با موضوع مربوط به قیاس

                                           همسان می شوند .

                              د) همدلی در همانند سازی با موجودی غیرزنده : فرد در این سطح

                                  باید در بیشترین حد خود وابسته شود . شخص خود را

                                 چون موجودی فاقد حیات می بیند و تلاش می کند مساله

                                 را از نظر همدلی بنگرد .

2-  قیاس مستقیم : مقایسه ی ساده ی دو موجود یا دو مفهوم است . در این مقایسه نباید تمام جهات لزوماًهمسان باشند . این عمل با همانند سازی با شخص ، گیاه ، حیوان یا موجود زنده انجام می گیرد .

3-  تعارض فشرده : توصیفی دو کلمه ایی از یک موضوع ، به طوری که این دو کلمه به نظر ضد یا نقیض هم باشند .

تعارض فشرده بازتاب توانایی شاگرد برای به هم پیوستن دو چهار چوب ذهنی داوری در ارتباط با موجودی منفرد است . هر چه فاصله ی بین چهار چوب های ذهنی داوری بیشتر باشد انعطاف پذیری ذهنی بیشتر است .

بسط تمرین ها ، تجربه با سه نوع فعالیت استعاره ای مذکور را فراهم می آورد ، ولی به موقعیت مساله ی خاص مربوط نمی شود و تابع مراحل متوالی نیست .و به شاگردان تفکر استعاره ای را می آموزد .  

الگوی تدریس (مراحل )

دو الگوی تدریس مبتنی بر روش های بدیعه پردازی وجود دارد .

1-  خلق چیزی جدید : به شاگردان کمک می کند تا مسایل ، نظریات یا فراورده های قدیمی را در پرتو خلاقیتی بیشتر و تازه ببینند .

    این راهبرد با استفاده از قیاس ها به شاگردان برای خلق فاصله مفهومی کمک می کند تا بتوانند موجودات آشنا را به گونه ایی آشنا بنگرند .

2-  غریب را آشنا ساختن : این راهبرد عقاید جدید نا آشنا را معنی دار تر می نماید . این راهبرد به دنبال افزایش درک شاگردان و درون سازی مقدار قابل توجهی مطالب جدید یا دشوار است ، استعاره در این قیاس برای واشکافی به کار می رود .

این راهبرد به طور قطع تحلیلگرانه و همگرا است .

سیستم اجتماعی

ساخت در این دو الگو ، ملایم است . معلم مراحل الگو را به توالی انجام می دهد و استفاده از مکانیسم های عملیاتی را هدایت می کند .

برای ایجاد زمینه ی خلق مشکل گشایی لازم است هنجارهای همکاری ، بازی خیالی و برابری عاطفی و عقلی به وجود آید .

اصول واکنش

 که از آنجا مربیان الگو هستند و بنابر این وجودشان برای این دو روش ضروری است باید موارد نامانوس و غیر ضروری را بپذیرند . مربیان باید چنان پذیرای همه ی پاسخ های شاگردان باشند تا شاگردان مطمئن شوند در برابر بیان خلاق خود قضاوت های بیرونی ندارند .

سیستم حامی (منابع و شرایط)

گروه بیش از هر چیز به تسهیلاتی نیاز دارد که رهبری شایسته در بدیعه پردازی فراهم می کند . هم چنین این الگو در هنگام مجسم ساختن مسایل و اختراع علمی در مسایل علمی  به آزمایشگاه نیازدارد .

کاربرد

استفاده از بدیعه پردازی در برنامه ی درسی .

بدیعه پردازی به منظور افزایش خلاقیت افراد و گروهها تدوین یافته است . مشارکت شاگردان در تجربه ی بدیعه پردازی موجب ایجاد احساس روابط اجتماعی در بین آنها می شود . کاربرد الگوی بدیعه پردازی کمک به خلق عدالت اجتماعی است که در آن پایه ی منزلت اجتماعی افراد بر حسب شایستگی تفکر آنها تعیین می شود .

از بدیعه پردازی می توان برای تمام سنین استفاده کرد . هر چند که بهتر است با کودکان خیلی کوچک به بسط تمرین ها بسنده نمود .

اثرات آموزشی و پرورشی

فنون آموزشی خاصی که گوردون به وجود آورد ،مبتنی بر این اعتقاد است که

می توان " فرایند خلاقیت را با دیگران مبادله کرد و می توان آن را با مهارت آموزی مستقیم توسعه داد".

گوردون معتقد است که خلاقیت با انرژی خود که در هنگام استفاده از بدیعه پردازی پدید می آورد یادگیری را افزایش می دهد .

گسترش مفاهیم

می توان از بدیعه پردازی در گسترش مفاهیم درسی استفاده کرد .

شرکت کنندگان در گروه بدیعه پردازی همگی در یک تجربه منحصر به خود که از فهم بین افراد و احساس جمع بودن حمایت می کند سهیم هستند .